Η ΑΝΟΣΙΑ ΚΑΙ Η ΑΣΠΙΔΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙΑΣ.

Η κριτική που βασίζεται σε συγκεκριμένες πολιτικές και δράσεις, και αντικατοπτριζει,την πραγματική κατάσταση, δεν είναι μόνο καλοδεχομενη, αλλά, και αναγκαία, σε μια ευνομούμενη πολιτεία..

Είναι αναγκαία, γιατί,αναδεικνύει,και δημοσιοποιεί, τα κακώς έχοντα,και τα σαθρά, που συνεχώς επισυμβαινουν, στην διακυβέρνηση του τόπου, ...

Το πρωτιστο καθήκον, ενός ηγέτη, ενός άρχοντα, ή ενός προέδρου, είναι να έχει ανοικτά μάτια και αυτιά, για να ενημερώνεται, για όλα όσα,κακώς επισημβαίνουν, κάτω από την δική του,ομπρέλα, ή πολιτική ευθύνη..

Καθήκον του ηγέτη,είναι να αλλάξει, και να εξαλείψει τα κακώς έχοντα..

Να πάρει, ένα βήμα παρακάτω,το κράτος δικαίου..

Να καταπολεμησει την διαφθορά, την διαπλοκή, τις πελατειακές σχέσεις, και γενικά αυτό που αποκαλούμε,Βαθύ Κράτος..

Το βαθύ κράτος, λειτουργεί, με τους κανόνες, του παρακράτους, ή ποιο σωστά, με τους κανόνες, που λειτουργούν, τα εγκληματικά συνδικάτα..

Στο σκοτάδι, με χειραψίες, ή καππακοτεs, με τους κανόνες της ανομίας, της ασυδοσίας, της άρπα κόλλα, και εν τέλει, της ατιμωρησίας!!

Αν ο ηγέτης, δεν βλέπει, ούτε, ακούει, ή στην καθομηλουμενη είναι κολοκασοφυλο  που δεν κολλάει τίποτα..

Αν η πολιτική ευθύνη, γίνεται ανευθυνότητα, η εντιμότητα, και ευθυκρισια, όπως και η εξουσία, που εκχωρείται από τους πολίτες, καταρρακωνεται, εξευτελιζεται, και μηδενίζεται..

Αυτό που απομένει, είναι ένα φτηνό αντίγραφο του προτύπου, που αποκαλούμε, ηγετικό μοντέλο, ή άρχοντα..

Σ,αυτές τις περιπτώσεις, ο ηγέτης, αντί να αρχει, αγεται και φέρεται, απο πρόσωπα και καταστάσεις..Γίνεται ουραγός. 

Γίνεται φτερό στον άνεμο, ευτελιζονταs,και εξευτελιζονταs,το νόημα και την σημασία, του αρχώ.

Ξεκάθαρα, η εικόνα είναι μια αντανάκλαση, της ουσίας...ενός προσώπου,μιας κατάστασης, ή ενός αντικειμένου...

Συνήθως, η εικόνα, προβάλλεται, ή προωθείται, με μοναδικό στόχο, την ταύτιση με την ουσία, που συνδέει,τα πρόσωπα, ή αντικείμενα...

Αυτό που θέλεις, να πιστέψουν, οι πολλοί ή οι λίγοι, και που υπηρετούν, τα σχέδια και επιδιώξεις, είτε τα δικά σου, η τους  χειριστές αφεντικά, στους οποίους,αναμαρτητα, οφείλει,πολλά, αν όχι όλα  όσα έχει πετύχει...

Πολλές φορές όμως, η εικόνα,κάτω από τι φως, ή το πολύ φως, που διαθλάται,.. παμορφωνεται,δίνοντας έτσι,και την ποιότητα, και τα ακριβή χαρακτηριστικά,της  ουσίας..

Τότε, για μια ακόμη φορά, η εικόνα, βουλιάζει,στα βαλτομενα νερά της ανυποληψιαs, και η ελπίδα χάνεται, στους θόλους, και ομιχλώδεις, ορίζοντες της λησμονιάς. ..!