ΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ
Το παρελθόν και το παρόν είναι πεδίο εμπειρίας και γνώσης. O πολιτικός και όχι μόνο, αμοραλισμός, η συντήρηση σε όλα τα επίπεδα, είναι έννοιες που έχουν σχέση περισσότερο με το σκοτάδι, και λιγότερο με το φως, με τον σκοταδισμό και την άγνοια, παρά με την γνώση και το φως.
Ο φανατισμός οποιουδήποτε τύπου βρίσκεται στον αντίποδα της λογικής, της μετριοπάθειας, και της μετριοφροσύνης. Οδηγεί στον παραλογισμό, στην αμετροέπεια, στην αλαζονεία και στον υψαυχενισμό. Στην ψυχοπνευματική σkοτοδίνη, και σε ατραπούς, όπου το φως λιγοστεύει και το σκοτάδι αυξάνεται. Οι μέρες μικραίνουν και οι νύκτες αρχίζουν να μεγαλώνουν. Η ελπίδα ξεμακραίνει και το οποιοδήποτε όνειρο, βυθίζεται στα μαύρα σκοτάδια του «ά-νου»!
Η μιζέρια είναι παράγωγο της ψυχής και του νου. Όταν το τρένο της σωφροσύνης φύγει χωρίς επιστροφή, και το ακολουθήσει αυτό της αλαζονίας και της αμετροέπιας, τότε η μικροψυχία και η μικρότητα,μεταλλάσσεται σε πνευματικό γιγαντισμό και μεγαλείο ψυχής και όχι μόνο!!!
Ο ζαμαφουτισμός εξ’ ορισμού είναι έννοια που αναιρεί κάθε τι που έχει σχέση με την οργάνωση, με τον προγραμματισμό, με τον σχεδιασμό. Γενικά με κάθε τι που έχει σχέση με το μέλλον. Έχει σχέση μόνο με το καλούμενο«σύστημα αυτόματης πλοήγησης», με χάρτη γεωγραφικό, το άγνωστο.
Η ανερμάτιστη πολιτική συμπεριφορά, η οποία διαποτίζεται κάθετα, από το στοιχείο της αμετροέπιας, είναι ηλίου φαεινότερο, ότι δεν οδηγεί μπροστά ανθρώπους και κοινωνίες. Μας οδηγεί μαθηματικά σε σκοτεινές ατραπούς, και σε διαδρομές που το τέρμα τους μόνο σύγκρυο μας προκαλεί. Το ένα βήμα μπροστά και τέσσερα πίσω, δεν είναι δυνατό να αποτελεί πρόοδο. Είναι πισωδρόμηση και εξευτελισμός κάθε έννοιας που έχει σχέση με τη δημοκρατία, με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Στην ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ, ένας aνατολίτης σοφός, μας λέει ότι το κακό αυτό καθ’ εαυτό, δεν είναι αυθύπαρκτο! Υπάρχει, στον αντίποδα του καλού, και είναι μεθ’ ύστερο του ΚΑΛΟΥ. Όπως το ΦΩΣ. Η έλλειψη του φωτός δημιουργεί το ΣΚΟΤΑΔΙ. Όπως η έλλειψη της Γνώσης, οδηγεί στον σκοταδισμό και την Άγνοια.
Οτιδήποτε αντιστρατεύεται τη ΖΩΗ στο σύνολο ή στα επί μέρους, εμπίπτει στην σφαίρα του ΚΑΚΟΥ!
Η παραπλάνηση που οδηγεί στην αποπλάνηση. Το ψέμα που γίνεται Αλήθεια. Και η ημιμάθεια χειρότερη της Άγνοιας. Οι λεωφόροι που μετατρέπονται σε δύσβατα μονοπάτια και σκοτεινές ατραπούς.
. Η συντήρηση ιδεών, αντιλήψεων, που θυμίζουν ή αναβιώνουν εποχές, που οι άνθρωποι κάθε άλλο παρά περήφανοι πρέπει να είναι. Η συνιστούν ντροπή για την ιστορία του ανθρώπινου γένους.
Τη συντήρηση σε όλα τα επίπεδα, συνήθως ακολουθεί η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ: η αντιδραστική συμπεριφορά ή και πολιτική. Το κάθε τι Νέο, θεωρείται πρόκληση και προσβολή. Η αλλαγή αφορίζεται και κινδυνεύει με τουφεκισμό. Γιατί; Για τον λόγο ότι πάντα η αλλαγή εγκυμονεί κινδύνους, γι’ αυτούς που διαχειρίζονται όλα, και ελέγχουν όλα. Η μερική έστω απώλεια εξουσίας και ελέγχου, συνιστά έγκλημα καθοσiώσεως! Η δημιουργία περιρρέουσας ατμόσφαιρας απόλυτα αναγκαία. Ο οποιοσδήποτε διάλογος περιττός. Ο γύψος απόλυτα-απόλυτα χρήσιμος.
Στη τεχνη του πολεμου σημερα, οι μορφεs του γυψου εχουν πολλαπλασιαστει.
Δεν ειναι μονο ο γυψοs των καραβαναδων πλεον.Υπαρχουν στη διαθεση τηs εξουσιαs ποιο εξειδικευμενεs μορφεs καταποιεσηs, και ελεγχου,οπωs και αποστερησηs τηs ελευθεριαs.
